|
|
|||||
|
|
System miar typograficznych
Stopień pisma 1) wielkość właściwa dla danego kroju pisma określająca wysokość znaku łącznie z odsadką i wyrażona w punktach typograficznych 2) pionowy wymiar pola znaku
Jednostką podstawową stopnia pisma jest punkt typograficzny. Jego wielkość wynosi 0,376 mm w Europie lub 0,351 mm w systemie angloamerykańskim.
Punkt europejski, zwany też punktem Didota (od nazwiska jego twórcy), stosowany był powszechnie w składach zecerskich.
1737 – Pierre Fournier – wprowadził system oparty na stopie francuskiej (300 mm). 1 punkt Fourniera = 0,3487 mm
1775 – Francois Didot – przystosował system typograficzny do stopy królewskiej (324,84 mm) 1 punkt Didota = 0,3759 mm
1811 – Firmin Didot – adoptował wielkości typograficzne do układu miar metrycznych
1879 – Herman Berthold – uporządkował i dostosował system do miar metrycznych 1 punkt Bertholda = 0,37594 mm
1 punkt typograficzny Didot = 0,376
Punkt anglosaski, zwany punktem Pica i zapisywany jako point, wynosi 1/72 cala, czyli 0,353 mm
1885 – John Marder - ogłosił propozycję wielkości typograficznych opartych na calu angielskim
1 cal ang. = 6 pica 1 pica = 12 point 1 point = 1/72 cala = 0,353 mm
1 punkt typograficzny Pica = 0,353
[Tolbert Janston konstruktor pierwszej składarki i odlewarki monotypowej przyjął system pica do określania szerokości pisma. 1 set = 0,353 mm. Pismo 10 p może być nazwane w zależności od szer. najszerszej litery W: 9 ½, 9 ¾, 10, 10 ¼, 10 ½, 11, 12... seta]
|
Kroje pism: |
||||
